Het vergeten arbeidersparadijs en de Russische Beer is gewapend met een stempelapparaat

De "Biblebelt"loopt toch wat verder door dan gedacht. Ook hier koppen de kranten bij een tankstation in Strasburg, vlakbij de Poolse grens, dat verplicht inenten tegen mazelen toch wel wenselijk wordt. Maar ja, als onderweg  in het plaatsje Wrechen boven de draadkarren bij een supermarkt het geloof verkocht wordt op een groter billboard dan dat van de lokale aanbiedingen? Maar goed, Sjaak en ik gaan voor natuur, kunst, cultuur en wat nog meer op ons pad komt. Tot Stettin bij de Poolse grens zijn het graanvelden, bossen, heuvels en verspreid liggende dorpjes. Und alles sauber und nett.

De taakverdeling is vandaag 9-7 wat anders geworden. Met Tom-Tom of Eva-Eva tracht ik Sjaak over alle witte weggetjes te leiden die parallel aan de hoofdwegen lopen. Op die manier houden we de grote jongens van Aca haar nog onbeschadigde achterwerk en hoeven we deze grand-old lady niet nodeloos op te jagen. En dit bevalt ons alle drie. Eén keer schiet de choke los, maar met een tangetje is dit zo weer verholpen. Dankzij Schengen en zeker niet Bismarck waar weer het plaatsje vlak voor de grens naar is genoemd, zijn we voor dat we het weten in Polen. Dan begint de uitdaging om tolwegen te ontwijken, om ook bij de grote doorgaande wegen met voortrazend vrachtverkeer weg te blijven en weer onze witte weggetjes te vinden. Met veel gepuzzel, na ampele discussies en openlijke verwensingen richting Eva-Eva, tot Sjaak zijn afschuw overigens. Lukt dit uiteindelijk toch.

Doel is om vanaf Stettin zo'n beetje schuin omhoog richting Malbork te steken, vlakbij de grens met Kaliningrad.Dit leidt ons door een vergelijkbaar landschap als in Duitsland. Ook nu overweldigend veel meren, en, wat zijn ze schitterend!, waarom weten wij dit niet? De bossen die daar al eeuwen zingen, heuvels en, ja het is waar, de nodige, verlaten, resten van staatsfabrieken, -boerderijen en -dorpen. Modern en oud, vervallen en mooi gerestaureerd, alles passeren we onderweg. Het mooiste voorbeeld van schitterend verval is camping STANICA WODNA. ( www.stanica.ikona.pl) Een camping aan de rivier de DRAWA bij het plaatsje DRAWNO. 9 juli om 15.30 komen we daar aan. Een zeer hartelijke, maar communicatief moeizaam verlopende ontvangst is ons deel. Voor 50 slotys ( € 12,50) mogen we daar een nachtje staan.Een haspel wordt door iemand tevoorschijn getoverd en daar staan we dan, aan de rand van het meer alleen op de camping! Een brede allee, waar sinds de "Omwenteling"niets meer aan is gedaan voert naar deze schitterende plek, met daarop de camping, leeg dus en enige houten blokhutten en een toiletgebouw die al dertig jaar geleden hun beste tijd moeten hebben gehad. Maar, kijk je door je oogharen dan zie de banieren met de hamers en de sikkels, zie je hele legers arbeiders marcheren, zie je zich bezig houden met hun algemene ontwikkeling tijdens de zomerkampen, dansen om het kampvuur en hoor je de strijdliederen.. Kortom: EEN DIKKE AANRADER, deze plek. Zelfs de douches waren warm en schoon en het vervallen sanitair, daar keken we bij langs. Drawno natuurlijk ook uitgebreid bekeken en 's avonds bij het VVV geïnformeerd naar de highlights. Nasjonall Parrrrk, was alles wat Sjaak met al zijn charme uit deze dame wist te persen. Een wintercursus Engels  en "Hoe verkoop ik mijn stad en camping" is aan de dame van de camping en VVV welbesteed, denken wij. Drawno, wel schitterend gelegen aan de rivier en het meer is toch ook weer vergane glorie van na de tijd van Engels en Marx. Komt soms wat sneu over. Dus dan maar fikkie stoken aan de rand van het meer en een goed gesprek over de zin en onzin van het zijn en later op de avond meer andersom. Bij de enige twee bezette blokhutten ging het er ongeveer ook zo aan toe.Alleen hadden deze vakantiegasten de ingezakte bankstellen naar buiten gesleept, dronken ze zo te horen iets sterkers dan wij en dachten we soms het gekraak van planken te horen die ze uit een wand trokken. Maar misschien was dat onze verbeelding na een lange reisdag.

10 juli, Sjaaks koffie doet wonderen dit maakt dat we 9.30 onderweg zijn. Dezelfde aanpak als gisteren en weer door een wel heel boeiend landschap. Weids, heuvelachtig, nog veel meren, mooie verstilde dorpjes uit het communistische tijdperk. De enige belemmeringen zijn nu af en toe de trucks, zwaar beladen met hout, die links, rechts, voor en achter ons opduiken. Dit vereist veel oplettendheid maar Sjaak en Aca blijven er "cool"onder. Is het tot nu toe zo'n 35 gr. geweest. Vandaag is het voor het eerst bewolkt. Dus heerlijk reisweer, want wij willen naar het oosten om aan het "echte" werk te beginnen. En dan begint de verstoorde relatie met Eva-Eva. We gaan heel mooi evenwijdig aan de "22 " naar het oosten en ik wil richting campings en dus Nasjonalllll Parrrrk gebieden aan de overkant van de rivier de Wista. Eva zegt: er is een pont, er is dus geen pont (meer) Zij adviseert de volgende pont, nou mooi weer geen pont. Dan zien we een brug. Mogen we niet over. Het miezert in middels een beetje, stemming zakt wat, klassieke muziek helpt ook niet meer. En dan, om een saai reisverhaal wat korter te maken: We schieten de "91"op  die naar Gdansk leidt, slaan voor deze plaats rechtsaf naar Malbork over de "22" en wat ligt daar aan de oevers van de rivier de Nogat? Een camping met uitzicht op het grootste kasteel van Europa; Slot Marienburg. Zon breekt door, stemming okay en we staan dan op een schitterende camping waar vooral doortrekkers verblijven.

Het is zo'n beetje half-zeven als we de stad ingaan. Over de rivier en meteen belanden we in een kakafonie aan geluiden, schreeuwende kleuren en lopen kleine Pruisjes verkleed als ridders en hofdames rond. Sjaak en ik krijgen dejavues van de verkopers bij de Burrubudur en meer van dat soort plekken. Het kasteel is werkelijk imposant maar te groot om nu 's avonds nog te bezichtigen. Wat gegeten en ons   's avonds bezig gehouden met het enige echte camping-tijdverdrijf: Hoe doe je alsof je langs iedereen heen kijkt terwijl je nauwlettend volgt hoe mensen tentjes opzetten, te grote aantallen mensen in te kleine auto's willen frommelen, elkaar fluisterend, maar toch oh zo dwingend toespreken: "Maar ik dacht toch echt dat jij de..... enz." 

Na een warrige nacht om 9 uur vertrokken. Ik had het gevoel dat ik die doorbracht op het verkeersplein in Joure, terwijl naast het vrachtverkeer ook nog eens een Italiaans Hogesnelheidslijntje zijn rondjes draaide. Sjaak had daar gelukkig geen last van omdat iemands gesnurk dit alles overstemde.... De auto's naar Gdansk rijden ook 's nachts door en Malbork heeft wel een heel groot rangeeremplacement  Wel laat dit alles onverlet dat het een schitterende camping is, prachtig sanitair een leuke ontvangst door een uitbater en zijn twee afgerichte herders en lekker dichtbij de weg naar Kaliningrad.( http://www.malbork-kemping.eu )

Want Kalingrad is vandaag 11 juli ons doel. Negen uur op stap. Nog even bij een soort van Poolse Lidl langs voor de broodnodige vitaminen en dan de "22" af naar Kaliningrad. Een prachtige weg, door al weer een glooiend landschap. die ons al om 10.45 bij de Russische grens brengt. De "Poolse"kant is wat bitser dan de Russische! Sjaak en ik mogen niet uit de auto. Sjaak moet er wel uit om de achterdeuren open te maken, maar moet dan meteen weer de auto in. Na veel getuur op en gezoek in de computer mogen we na een kwartiertje weer door.Daar is de ontvangst uitermate hartelijk. Jonge kerels met bijna te grote petten, stempel in de ene hand en een gummiknuppel in de andere kijken wat verontrust naar ons vervoer en maken er duidelijk grapjes over. Dan beginnen er achter een loket dubieuze voor ons niet te volgen handelingen. Wij blijven vertrouwen houden in onze visa en het voorwerk van het bureau RUSREIS uit Haaksbergen.Weer formulieren invullen en grote twijfels bij de 600 cc van de Acadiane. Maar we mogen door en zijn om 12.00 over de grens. Eén rechte weg naar Kaliningrad. Een gat op de snelweg wordt gemarkeerd door, dikwijls, twee Pilons en dat krijgen we snel door. Soms ontbreken de twee vrolijk wit-rood gestreepte hoedjes en dan moet er even snel worden geslomd.In de stad Kalingrad gaan we op zoek naar het hotel Baltica aan de Moskovskij Prospekt 202. Volgens internet is de groenstrook achter het hotel de enige plek in het hele land waar gekampeerd kan worden. Het duurde even voordat we de plek hadden gevonden. Eva-Eva moet waarschijnlijk weer worden geupdate, want deze plek wist ze niet te vinden. Bij een ander hotel heeft men ons uiteindelijk heel vriendelijk en met handen en voeten de weg gewezen. Nu staan we op de camping van hotel Baltica: http://www.baltica-hotel.ru De tweede aanrader van deze reis, ruslandgangers. Want een prachtige plek, wij en een andere camper aan een meertje met als voorziening o.a.(WIFI) vandaar nu weer dit blog.(Mobiel internet van UPC laat me tot op heden behoorlijk in de steek) Allerhartelijkst ontvangen in een luxe hotel door een Engels sprekende dame.. Bus stopt voor het hotel.

Voorlopig blijven we twee dagen hier. Groeten, Sjaak en Willem.