Toch nog: Aca licht ons een pootje

Lennart Larsson heet de uitbater van de camping met de moeilijke naam daar bij Ljungby. Om 5 uur vanochtend heeft hij zich naar de bakker gespoed om verse broodjes voor ons ontbijt te halen. Als ik dan zeg dat de broodjes om 8.30., op dat moment verorberen we die bolletjes bij hem, op dat tijdstip eigenlijk oud zijn, voegt hij me fijntjes toe: "But thank God that you are young". Ja dan is de mond weer gesnoerd en die zit die trouwens al vol met zo'n overheerlijk broodje. Afscheid genomen van deze ontzettend aardige en verlegen man en naar Aca om te vertrekken. En...alsof ze het weet: ze ligt ons een pootje!  Nu, op de terugweg, rijden we weg zonder de achtersteun omhoog te draaien. Deze breekt echter net zo gemakkelijk af als een hitteschild van een ruimtecapsule los laat en richt geen schade aan. Wat heeft Wiebe toch voorspellende gaven door de las zo te maken dat deze in zo'n situatie makkelijk meegeeft en niet de achterkant van de auto beschadigt. En we zijn al zo tevreden over de auto die ons werkelijk geen seconde in de steek heeft gelaten.

De E-4 weer op en over de snelweg naar Helsingborg. Daar willen we de ferry naar Helsingor in Denemarken pakken. Een prachtige snelweg, bomen, bomen en bomen en mooi weer. We passeren plaatsen die vernoemd zijn naar Ikeaproducten, zoals het plaatsje Klippan. De temperatuur stijgt en we krijgen een voorproefje van het weer wat jullie in Nederland hebben. En dan om 11.40 staan we bij de pont in Helsingborg en kunnen we zo de boot op. Het kaartje hebben we onderweg bij een tankstation gekocht, maar dit is, het is niet druk en het vaart maar door, eigenlijk van te voren niet nodig. Voor € 53,- zet de pontbaas, het is net de boot naar Texel, ons over.

Harold Bluetooth is ooit een van de eerste koningen van Denemarken geweest en indirect de naamgever van al die leuke draadloze verbindinkjes die we nu kennen. Dit is wel de meest spannende gedachte die bij me opkomt als we golvend en deinend over de snelweg naar het zuiden rijden. Geel, geel en soms donkergeel, een heuvelachtig landschap volgebouwd met graan en het brengt je vooral in een zen-toestand. Muziekje erbij, tanken en weer verder.Misschien heb ik nu op lange tenen van Denemarkenaddicts gestaan, en is het land ver van de snelweg opwindender. Is dat zo dat herzie ik mijn oordeel.

Kopenhagen zijn we snel voorbij en dan staan we in Rodbyhaven aan het eind van de E47 op een zuidelijke punt van een eiland waarbij we rechts de Kieler Bocht zien en links die van Mecklenburg. Ook hier kunnen we meteen aan boord, hulde aan Scandlines! en zijn we na 45 minuten varen in Puttgarden in Duitsland. Dit plaatsje ligt ook aan de E 47 die van Hamburg via Lúbeck naar Puttgarden loopt.Vlakbij de boot in Puttgarden is een camping waar we om halfvier neerstrijken. Het is niet alleen een doortrek-camping voor de Scandinaviegangers, er zijn ook veel seizoenplaatsen die aan de taal te horen vooral bezet worden door mensen uit de buurt. Dagenlang hebben we "hee, hee" gehoord als begroeting en nu is het "moei, moei". Overigens geen golfspelers gezien op deze camping, misschien dat ze het putten ergens anders doen.                                                                                's Avond van de lokale keuken genoten die echt Servisch is, om onze verwarring compleet te maken. Volgens de restauranthouder is alles weer koek en ei op de Balkan en komt het weer helemaal goed. Hijzelf komt er overigens niet meer zo graag....                                                                                                              Zittend voor de tent die avond nog een leuk contact met een Canadeze fietster, die uit Nederland komt fietsen en doorgaat naar Scandinavië In Drachten is ze op zoek geweest naar de familie die haar vader een jaar lang onderdak gaf totdat hij weer terug kon keren naar Canada. Uiteindelijk heeft ze de familie in Groningen gevonden. Een leuke ontmoeting, een echte doordouwster die vol lof is over onze fietspaden. Ze zoekt contact omdat ze jaren geleden in een Deuxchevaux Bestel door Afrika heeft gereisd. Aca verbroedert en verzusterd! En dit gaat door als later een jonge vent uit Straatburg langskomt. Hij is Nederlander en doet met zijn zoon en dochter "onze"reis een beetje in de omgekeerde richting. Zijn vervoermiddel is een Fiat Panda van 22 jaar oud en de lol die ze uitstralen hoort echt bij de reclame die lang geleden dit Autotype in de markt moest zetten.