Willem met emiraat en een zoon?

Mariehamn Aland Finland Dinsdag 30 juli deel II

Kwart over zes zijn we wakker, het heeft de hele nacht doorgeregend en gelukkig even droog als we ons boeltje bij elkaar pakken. Na het inpakken en als we naar de boot rijden die ons naar Aland gaat brengen, regent het al weer. Zo’n loveboat-achtig geval (heeft de ons te vroeg ontvallen auteur Hans van der Smissen het al over een comfortcontainer als het over een plastic kajuitzeiljacht gaat) nou dit is een combinatie van een stukje hoogbouw in een Vinexwijk met kroegen, discotheken en ander vermaak als verbinding tussen de woonlagen. Het drijft in ieder geval, is gigantisch groot en na een foutje met ene Harold in Het Kanaal, ook zo’n Ro-Ro bootje passen ze er wel op dat ze hun klep houden.

Vanaf 7.15 tot 8.15 staan we te wachten tot we erop mogen. Ondertussen verbazen we ons erover dat een echtpaar met een kindje op fietsvakantie, ook al die tijd in de gestaag vallende regen moeten blijven wachten.

De rest van de reis staat beschreven in het Blog over “De short cut”, dus lees daar maar verder over de schitterende Scherenkusten en Eilanden hier in de zuid-westhoek van Finland. Zelfs in de regen overweldigend mooi en ik snap nu waarom hier, net als uit Zweden zoveel films vandaan komen.

Op de camping Gröna Uddens (http://www.gronaudden.com )   in Maarianhamina, één van de grootste plaatsen va Ahvenanmaa, ik heb het nu over Marieehamn op Aland, en zeg nu nooit meer dat Friezen er een wat ingewikkelde en niet altijd eenduidige schrijfwijze op na houden. Stockholm noemen ze bijvoorbeeld Tukholm, of dat te maken heeft met zich slapende houtmolm, ik weet het niet. Maar in ieder geval is Aland, Fins maar men voelt en is overtuigd Zweed, eigen regering, verkiezingen, postzegels en meer van die identiteit gebonden zaken. En oh ja, Tsaar Alexander II heeft op dit prachtige eiland de eerste vrouwelijke ingenieur ooit ingezet om de stad Mariehamn “in te richten” En dat is gelukt. Ruim opgezet, met grote houten huizen die rijk voorzien zijn van “Zwitsers houtsnijwerk”. Dit gebeurde allemaal in 1881 en de dame die dit allemaal uitdacht heette HIlda Hongell, een Finse. Sla al deze nuttige info op en wie weet win je er ooit een quiz mee.

Aland, is liefelijk, heuvelachtig, ruim opgezet, zei ik al en, overal water. In het kader van de cultuur hebben Sjaak en ik het Havenkwartier bezocht, volgens de brochure het “nu nog kloppend hart”van het nautisch verleden van Aland. Allereerst regent het nog steeds en hebben alle weergoden zich verzameld om de luiken met het door hen voor ons verzamelde hemelwater, precies over ons uitgestort te krijgen. Dit vertroebelt je blik toch wel wat, maar als we na 5 minuten uitgekeken zijn en het gevoel hebben dat zelfs reanimatie hier niet meer verantwoord is, tja dan is de eindwaardering niet positief. Een half uur deemoedig op een bankje gewacht om de weergoden gunstig te stemmen.

Omdat ze niet te vermurwen zijn gaan we dan maar op huis aan en doen onderweg nog inkopen voor het avondeten.

Even lijkt het droog en zitten we zelfs optimistisch voor de tent. Dit herhaalt zich: in de tent, uit de tent, onder het afdak van de keuken, terug naar de tent enzovoort. Uiteindelijk is het heel even droog en zitten we met een klein glaasje onder handbereik, dat niet snel vol kan regenen, bij te komen van al dit gedoe. Dan komt er een man op ons toe: “Ach so, wie schön, sie müssen Professor sein und der junge Mann, Ihr Sohn”. Hij kijkt daarbij mij aan. Hij vertelt ons dat dit de analyse van zijn vrouw is. Ik wil nog een keer met een oude auto op vakantie en om de ydille compleet te maken ( hoort dit niet in het museum van Turku?) neem ik mijn zoon mee om dit ook te ervaren. Ik weet niet welke brilsterkte zijn vrouw heeft, of dat ze eigenlijk slechtziend is zonder dit te weten. Feit is dat mijn ego enigszins is gekrenkt en Sjaak, Sjaak, groeit en groeit, hoe langer het gesprek duurt en is niet te beroerd om het vuurtje verder op te stoken.

Uiteindelijk hebben we heel geanimeerd contact, zijn er veel raakvlakken v.w.b. arbeidsverleden ( Drogenabhängiger en onderwijs) Hij komt uit Zürich en vertelt fluisterend toch nog wel naar zijn ex terug te verlangen die nu inmiddels al weer jaren met een vrouw samen woont in Amsterdam en daar met Behinderten arbeitet. Volgens Sjaak en mij komt dit verlangen ook wel door de heel kleine VW-Camper, niet de nieuwste, “und immer Probleme mit der Wasserpumpe”, waarmee hij samen met zijn veel jongere Letse vrouw en zijn 2e-leg ( twee meisjes) in racetempo door Europa toert.

Uiteindelijk leidt het zelfs tot uitruil van geschenken. Sjaak geeft twee Friese klompen als kadootje weg en de volgende ochtend krijgt Sjaak een beker met een afbeelding van Aland retour.

’s Avonds hebben we ons erg vermaakt om, alweer, 2 kleine Italiaantjes. Duidelijk voor het eerst op fietsvakantie en de tent en de fietsen zo uit de doos. Vooral door veel verbaal geweld, denken ze de tent met de afmetingen van een rugschild van een schildpad, op te kunnen zetten. Uiteindelijk lukt dit, maar echt, onafgebroken parole, parole.