RUSteloos, RUStiek, Rusten, beRUSten, RUStig, welteRUSten

Vrijdag, 26 juli 2013

Vandaag als duo’s afzonderlijk opgetrokken. Het afscheid is nakend en we willen er een ontspannen dag van maken. Lies en ik kiezen voor de Petershof, een schitterend Buiten van Tsaar Peter de 1e waar de bezoekers met een draagvleugelboot naar toe worden gebracht. Sjaak en Anja gaan naar één van de grootste kathedralen in het centrum, de Isaac kathedraal, en voor terrasjes aan de waterkant.

Weer met de metro naar het centrum.

Wij gaan eerst pinnen, want mijn financiële situatie vraagt om een oppepper. Mijn nieuwe pasjes liggen inmiddels in Nederland klaar, maar daar heb ik hier niet zoveel aan. Dus Lies is even mijn roebeldonor. Het is vandaag ronduit schitterend weer. Bijna te warm en een strakblauwe hemel. Dus een perfecte dag om met een draagvleugelboot 30 km. over de rivier de Neva te “blazen”.

De ferries vertrekken vanaf de Hermitage en we hebben achterin het schip helemaal voor ons zelf en zitten bij een open deur.                                                         Een schitterende tocht. Eerst door de stad, onder de bruggen door en dan op open water laat de kapitein hem omhoog komen. Zijn schip, de Meteor 182 bedoel ik. Op zee zien we vrachtschepen af en aan varen en zien we cruiseschepen met afmetingen liggen die meteen de benaming “zeekasteel” helder maken.

We hebben nog even het plan, we moeten nu immers op de roebeltjes letten, om bij de aankomst alleen wat langs de vloedlijn te lopen en ons aan zee verder te vermaken. Niet dus. Vanaf het schip word je meteen naar de ticket-Office gevoerd om de Petershof en de tuinen te bezoeken. De andere keus is om op een brok beton te blijven waar de schepen met bezoekers af en aan varen.

We hebben geen spijt van ons bezoek. De tuinen zijn schitterend en steken Versailles absoluut naar de kroon. De grote aantallen bezoekers verdwijnen in de enorme tuinen. Overal schaduw en we wandelen onder de bomen vlak langs de zee. Ergens wat eten, zitten, een beetje luieren en ondertussen vol verbazing om ons heen kijkend.

Waterpartijen, buitenverblijven, cascades, watervallen, fonteinen en overal maar weer die “gouden”beelden. Soms is het wel erg pompeus en overdadig en dringt de gedachte zich bij ons op hoe de “gewone” man of vrouw in het tijdperk van de Tsaren hier tegenaan gekeken moeten hebben. Maar waar is waar: De tuinen zijn heel smaakvol, met oog voor detail en verhoudingen aangelegd.                           Dit spreekt ons toch meer aan dan de Petershof zelf, een buitenverblijfje ter grootte van de Hermitage. Deze keer zijn we buiten gebleven.

 We weten nog net de boot van 16.00 te halen en om 16.30 zijn we weer terug voor de Hermitage. In de stad is het druk en heet. Een metrostation is afgesloten. Dus toch nog een heel eind gelopen naar de volgende halte waar ik ternauwernood nog net ingepropt kan worden. En dan is een overvolle metro echt smerig! Bij het uitstappen, vlakbij ons hotel, wacht ons nog een verrassing:                                Er staan overvalwagens bij de uitgang en ook een soort van ME-peloton, waarvan bijna alle leden losjes met de gummiknuppel in hun geopende handpalm staan te slaan. Op hetzelfde moment verschijnen er helikopters in de lucht.

’s Avonds herinneren we ons de opmerking van de taxichauffeur: “Jullie zitten overal mooi dichtbij, een prima gebied, alleen als er in het stadion vlakbij wordt gevoetbald, dan heb je ernstig overlast van hooligans”.

Dit blijkt die avond bij het eten. De Blauw -Witten spelen tegen de Groen-Gelen of andersom. Veel lawaai en drukte op straat. Veel helikopergeweld. Maar overlast voor ons? Totaal niet. In het restaurant waar we met zijn vieren eten is het zelfs gezellig en is het vermakelijk om de wisselende emoties te zien op het moment dat er voor of tegen wordt gescoord.

Dan…….00.15 Klop op onze deur “Taxi is waiting”. 

Het regelen van de taxi door Marina is een hoop gedoe geweest. Zij wil het naadje van de kous weten en roept daardoor meer vragen op dan wij aan antwoorden hebben kunnen geven. Uiteindelijk, wat is het prettig om een docent bij ons te hebben, weet Sjaak middels aanschouwelijk onderwijs onze bedoelingen duidelijk te maken. Het tekent een vliegtuig met daarnaast twee vrouwenfiguren, waarbij hij bepaalde vormen nogal plastisch met zijn handen uitbeeldt. Ook verschijnt er een auto op papier die op een Acadiane lijkt, met daarnaast twee poppetjes en daarbij wijst hij op mij en zichzelf.

Na ongeveer een uur heeft ze de taxi gebeld en nog niet helemaal van harte. Maar ja, ze heeft ook al heel veel werk van mijn “rugzak-affaire”gehad.

Het afscheid van onze muzes......................

Uiteindelijk scheuren we ons van elkaar los en leveren we hen uit aan een taxichauffeur die ze naar het vliegveld brengt. De vlucht is pas na vijven, maar ja, die bruggen, weten jullie nog? En waar Sjaak die 2 rozen ineens vandaan tovert? Een laatste kus en ze verdwijnen in de nacht.

Pas na tienen de volgende avond zullen Anja en Lies in Akkrum aankomen, maar daar hebben wij op dat moment nog geen weet van.

Het blijft die nacht nog lang onrustig. Veel gebral, geschreeuw en rijdende auto’s. Maar slapen doen we toch al niet zo goed.