Gestreste stretch-limo's

Donderdag 25 juli

’s Morgens met de Metro naar het Alexander Nevskijklooster.

Al weer een klooster en nog niet genoeg van al die  Russisch-Orthodoxe bouwerken? Neen dus,

 Dit klooster is vooral bekend door de twee uitgestrekte kerkhoven  die er tegen aan liggen. Op de ene necropolis, want dodensteden dat zijn het echt wel!, de Tichvin voor Grote Kunstenaars, liggen bekende Russen als Dostojevskij en Tsjaikovskij begraven. En op de andere: de Lazarus begraafplaats, liggen de resten van staatslieden en ontwerpers die een belangrijke bijdrage aan de industriële revolutie hebben geleverd. Een vreemd gezicht: aan de ene kant de praalgraven van de kunstenaars en aan de andere kant de graven met soms alleen een hamer en een sikkel of een grafmonument in de vorm van tandwielen of een hoogspanningsmast. De teloorgang, het mos, de rust en het verval maken wel indruk op ons.

Daarvoor hebben we eerst koffie gedronken in het restaurantje van het Alexander Neveskij Heilige Drievuldigheidsklooster voor Mannen. Een Pappa heeft echter zijn hele familie met totale aanhang uitgenodigd. Ze eten en drinken met z’n allen en nemen voordat ze gaan eten ruimschoots de tijd voor zang en gebed. Het schiet niet op met onze bestelling en dus neem Sjaak het uitserveren van de spijzen en dranken maar over. Het wordt erg vol en dus vluchten we maar naar een tafeltje in de gang.

De kerk valt vooral op door de enorme sfeer van devotie die er heerst. Iconen en relikwieën worden massaal gekust en aanbeden.

Dan, toch weer terug naar de Opstandingskerk in het centrum van Sint Petersburg, want de mozaïeken schijnen enig in hun soort te zijn. En och, de metro?, fluitje van een cent.

Wat een kerk, wat een pracht en praal en wat een overdonderende schoonheid! Geen centimeter in deze werkelijk gigantische kerk is onbedekt. Overal afbeeldingen van Jezus Christus. En ook weer alles goud wat er blinkt. Op een bepaald moment worden mensenmassa’s en indrukken me teveel en vlucht ik naar buiten. De anderen komen ook snel en we gaan voor de lunch en een Balticaatje naar café- restaurant Sint Petersburg.

Daarna de souvenirmarkt bezocht, je ontkomt er uiteindelijk niet aan. Lies koopt wel heel moderne Baboeska’s, Anja zorgt dat ze weer bij de tijd is en Sjaak en Willem schaatsen van de winter achter een hamer en sikkel aan.

Dan lopen we natuurlijk weer tegen de bruidsparen en hun stretchlimo’s aan. Weer champagne, weer uitbundige dronkenschap, maar deze limo’s zijn van een buitencategorie. Opgepimpt, vleugels, verhoogd, verbreed, verlaagd en eigenlijk lijken het op treurige witte, een beetje mislukte stadsbussen.

‘s Avonds onze eerste, enige en waarschijnlijk laatste Vodka genomen, maar de maaltijd was fantastisch. En vanaf nu is onze tafel thuis altijd in het Russisch gereserveerd.